Dünyanın en doğru insanı olduğumuzu çok küçükten kendi kafamıza işlemişiz. Bizden daha doğrucu, daha sadakatli ve vefakârı mümkün değil bulunamazdı. Gel zaman git zaman, sınırlar aşıldı, yanlışlarımız ‘’şartlar gereği öyle oldu’’ya dönüştü.
Kendimizi ilk kandırdığımız günlerin ilk adımları böylece atılmış oldu.
Kendimizi ilk kandırdığımız günlerin ilk adımları böylece atılmış oldu.
İki birada sarhoş, bir şişe şarapta küfelik olmayı pek beklemezdik ama sırtımız o kadar dertle, tasayla doluydu ki, ‘’neden biz de sızanlardan olmayalım’’ deyiverdik. Rakıya da döndük, enfes keskinliğiyle jagermaisterle de kendimizi kaybettik.
Kabahati tukusundan büyük sevgililikleri, heyecanları tad vermeyen buluşmaları, eş zamanlı çoklu flörtleri bir bir kenara koymaya başladık işte.
Buna bir yaşlılık -bahanesi- uydurduk ya da ertelediklerimizin artık bizim gücümüzün yetmeyeceği zorlukta olduğunu idrak ettik yeni yeni.
En büyük gayemiz bu kafayı sıfırıyla değiştirip, yeni dehlizlere yelken açmak oldu.
Ne oldu da böyle oldu..
Kim bilir?
Ne oldu da böyle oldu..
Kim bilir?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder