sercan solmaz {günlük}

GOOD HEAD FUCKER

aklına getirdiğin zamanlar olur. ya bitersem? ya bitirirsem kendimi diye. saçmalamalarınla meşhur olursun, aklını suya gömmek, götünü de camdan aşağı atmak istersin. kendine bir nefes alanı, bir haz alanı bırakmak istersin sonra. hangisini ne zaman yapabilirsin bilmeden, hepsini aynı anda yapmak istersin. ‘ah bu deli akıl’ değil mi? ah bu gerizekâlı şartların bizi sonsuz zorladığı hallerin en büyük şahidi zırdeli akıl.

insan, hayatındaki dönüm noktalarını kendi elleriyle kırıp, kilometre taşı dediğimiz o ağır noktayı kendi başına koyabilir miydi acaba? kendi başına içinden çıkılmaz mükemmel girdapları, bir kabın içinde tutabilecek süper kahraman becerileri olabilir miydi ya da? ne kötü lan, seni kontrol eden hiç bir şeye yeterince müdahale edemiyorsun? hayat mı, ben mi diye bas bas bağırsam, ben daha güçlüyüm derim ama işte öyle değil…

bir saçmalama eşiği olsa. o seviyeden sonra bir hak verseler.. ‘tebrikler x bey, o kadar saçmaladınız ki, sizin için bir derdininizi alacağız seçin bakalım’ deseler, ulan onu bile seçerken dertlenirdim ben…

müzik yaparken taklaya gelmek

Sevgili müzisyen arkadaşlarım ve müzik heveslisi genç kardeşlerim. Bir müzisyen ve müzik kayıt yazılımı eğitimcisi olarak bir iki kelâm etmek istiyorum.

Bütçemizin yettiğince, ekipmanlar, güzel enstrümanlar alıyoruz ve belki bir minik albüm, belki ufak tefek kayıtlar yapıp geride hoş sedalar, anılar bırakmak istiyoruz.

Lâkin, bir şeyi satın alır almaz akşamına ''yaa en iyi ekipmanı aldım ben x kişisi gibi kayıt yapamıyorum, yapıyorum ama olmuyor, şu düğme ne işe yarıyor, bunu çevirince ne oluyor ?'' gibi sorularla kendinizi üzmeyin, dertlerden dertlere koşmayın lütfen.

Çevirelim bakalım o düğmeyi ne oluyor, basalım bakalım bu switch'e ne aktif / pasif oluyor?

En iyi ekipmanı almanız sizi gerekli ya da (görece) gereksiz masrafa sokar ama bir şeyi doğru öğrenmenizi sağlamaz. Bilgi edinmek satın almayla orantılı bir şey değil ne yazık.

Nasıl ki, en iyi makineyi de alsak Ara Güler gibi fotoğraf çekemeyeceğimiz gibi, en süper ekipmanla da 10 dakika sonra ''Abbey Road Studios'' kayıtları yapmamız mümkün olamıyor, olamayacak da muhtemelen.

Merak ettiğiniz bir şeyi, size seve seve zaman ayıracak ancak sorduğunuz ''cevaplarına her yerde erişebileceğiniz'' sorularla hayal kırıklığına uğratacağınız bilgili yakınlarınızı / büyüklerinizi darlamadan evvel, en basitinden başına bir ''101, how to ya da nasıl'' yazarak google youtube vb. mecralarda aratın.. Hem araştırması eğlenceli olur, hem de gitgide ne soracağınızı, üzerine neler ekleyeceğinizi öğrenmiş olursunuz.

örneğin:
''Cubase 101''
''HOW to learn note''
''bir şarkıyı NASIL kaydedebilirim'' cümleleri araştırmanız için kâfi gerisini ilgili arama motorları zaten öneri / tavsiye şeklinde yönlendiriyor sizi.

1.		Kafamda Bir Tuhaflık Orhan Pamuk Yapı Kredi Yayınları 14,30 TL (KDV Dahil)
Kafamda Bir Tuhaflık hem bir aşk hikâyesi hem de modern bir destan. Orhan Pamuk'un üzerinde altı yıl çalıştığı roman, bozacı Mevlut ile üç yıl aşk mektupları yazdığı sevgilisinin İstanbul'daki hayatlarını hikâye ediyor. 1969 ile 2012 arasında, kırk yılı aşkın bir süre Mevlut, İstanbul sokaklarında yoğurtçuluk, pilavcılık, otopark bekçiliği gibi pek çok iş yapar. Bir yandan sokakların çeşit çeşit insanla dolmasını, şehrin büyük bölümünün yıkılıp yeniden inşa edilmesini, Anadolu'dan gelip zengin olanları izler; diğer yandan ülkenin içinden geçtiği dönüşümlere, siyasi çatışmalara, darbelere tanık olur. Onu başkalarından farklı kılan şeyin, kafasındaki tuhaflığın kaynağını hep merak eder. Ama kış akşamları boza satmaktan ve sevgilisinin aslında kim olduğunu düşünmekten hiç vazgeçmez. Aşkta insanın niyeti mi daha önemlidir, kısmeti mi? Mutluluk veya mutsuzluğumuz bizim seçimlerimize mi bağlıdır, yoksa bizim dışımızda mı gelişip başımıza gelirler? Kafamda Bir Tuhaflık bu sorulara cevap ararken aile hayatıyla şehir hayatının çatışmasını, kadınların ev içlerindeki öfke ve çaresizliklerini resmediyor. (Tanıtım Bülteninden)
2.		Uzun Yürüyüş Ayhan Geçgin Metis Yayıncılık 11,25 TL (KDV Dahil)
"Nedir bu, dedi kendi kendine, tüm bu olup bitenler nedir, niçin buradayım, niçin hâlâ yaşıyorum? "Belki, diye düşündü, bir kazazedeyim, batan bir gemiden kurtulan son kişiyim. Ama bu dağlarda deniz yok. O zaman, dedi, belki gemisi batmış Nuh'um ben. Gemim selde dağlara çarpıp parçalandı, eşim, çocuklarım, kardeşlerim, hayvanlarım, hepsi öldü gitti. Felaketten bir işaret kalsın diye geride bir tek ben kaldım." Yola çıkarken bedeninin bir soğan zarı gibi tek tek soyulacağını sanan ama aksine bir ağaç kütüğü gibi kat kat kabuk bağlayan, katılaşan bir kahraman. İnsan sesinin olmadığı, işitilmediği bir yere ulaşmak için ülkeyi bir uçtan diğerine kat ediyor. Hiçbir şey arzu etmiyor sanki, hiçbir şey talep etmiyor. Böyle bir varoluş mümkün olabilir mi? Uzun Yürüyüş Ayhan Geçgin'in dördüncü romanı. (Tanıtım Bülteninden)

Links

Dünyanın Sonundaki Dünya – 110 sayfa – Luis Sepulveda

Satranç – 71 sayfa – Stefan Zweig

Kendimi hangisine alıştırmalıyım bilmiyorum ama böyle listeler bazen aynada kendimi görmemi sağlıyor. İkisinin de ucu bucağı yok elbet..

Aslında bunlar hep can sıkıntısı a dostlar..