bir proje olarak hayat !

Gün geçmiyor ki, elinde aromalı kahve'n, önünde en sevdiğin Levni Minyatürleri, binbir renk kalemlerin ve bir güzel müzikli akşamı seninle yeni güzel hayaller üzerine konuşmayalım..

Ben zorladıkça sen sustun, sen sustukça ben sebep aradım. Elbette galibi sen olacaktın da, ben yine de bir son umut, göğsümde yumuşatmaya çalıştım bu derin sızını, artık zayi olan türlü hayat hayallerini.



Bana öyle geliyor ki, bu hikayenin sonu mutlu bitmeyecek...


Çok uzun zamandır beklenilen, mutluluk verici bir haber gibi, ağzından çıkacak iki kelimeye tavken, bir türlü beceremedik şu ''dış etmenler ve çaresizliğimiz’’ çıkmazlarını. Bu seferki çok zorlu ancak. Farkındayım, farkındayız. Bizi, seni bu dünyadan soyutlayacak en önemli bahanemiz de bu işte. Bu da bizim şanssızlığımız. İnsanın elinden ne gelebiliyorsa, daha da fazlasını yapmaya çalışmak, tam da en anlamsızı. Bazı şeyler sırt vererek aşılamıyor elbet...

Bu hayatta, bir senden daha bulmak ne kadar da zor oysa.