bir proje olarak hayat !

Gün geçmiyor ki, elinde aromalı kahve'n, önünde en sevdiğin Levni Minyatürleri, binbir renk kalemlerin ve bir güzel müzikli akşamı seninle yeni güzel hayaller üzerine konuşmayalım..

Ben zorladıkça sen sustun, sen sustukça ben sebep aradım. Elbette galibi sen olacaktın da, ben yine de bir son umut, göğsümde yumuşatmaya çalıştım bu derin sızını, artık zayi olan türlü hayat hayallerini.



Bana öyle geliyor ki, bu hikayenin sonu mutlu bitmeyecek...

her hikâyenin 3 adımı var

her hikâyenin 3 adımı var...

1-bilinç
2-değişme
3-dumur

1.bilinç

heyecanına kapıldığın bir şeyler anımsa...

akılsız başın cezasını henüz kimin çekeceğini bilemediğin ilk günlerde, bilinçsizce kendini bir şeylere kaptırdığın o ilk sahneyi hatırla.

aynada her sabah, güne ne kadar heyecanlı ve pırıl pırıl,  empati yapmaktan son derece zevk alan(!) bir güzel insan gördüğünü hatırlayarak  bir sonraki adımını hisset.

2.değişme
                 
kendini mutlu edebilmek için, başkalarının mutluluklarının beklentisinde olduğunu farzet. sürprizlerinle, hayatlarına kattığın yeni alışkanlıklarla, kendine alıştırmaya çalıştığın insanları, farkında olmadan yaptığın, küçüklü büyüklü bencilliklerini hayal et.

3.dumur

ilk adımını dogru atamadığın bir yolu, sonradan geri dönülmeyecek kadar uzun yürüdüğünü düşün.
üzerine bir de uğradığın hayal kırıklarını...

her hikâyenin bir de 3 son adımı var.
''kabul, direnme, sus.''