migrenif ağrılarından bir tutam uçursak fezaya?

...

onlarca ağrı kesiciden sonra bu  halsiz düşen bünyeyi rahata kavuşturma çabasına girsek şimdi...  nasıl ne şekilde bilmiyorum ama bir yerlerden başlasak...

şimdiye dek dinmesi için ne yaptıysan, şu an itibariyle bir diğerine benzemeyen çabalarda bulunmak, bir şeyler için fena bir başlangıç sayılmaz belki..

müzik varsa kulağında onu durdurmak, dinginlik yoksa elini koyduğun yerde bundan arınmak... vs... vs..

kendine 1 sene sonra okuyacağın bir mektup yazsan, o bir saatte bakarsın düzeliverir nöronlar.. ben öyle bir şeyler yazmıştım vaktiyle sana... ağrılar mağduru değildim gerçi ama yazarken mutlu olduğumu hatırlıyorum... bakarsın işe yarar böyle bir şeyler...

minik bir tatil, bir iş katliamı, bakarsın tatlı hayat yaratır bünyede..
aileyle güzel vakitler, sevgiliyle güzel tadlar belki...

minik öneriler, küçük tefek tarifler... kıyıda köşede buruşmuş minik notların içinde kalan küçük tebessümler.. iyi gelir bunlar...

"bu kadar kolay olsaydı ben de bilirdim herhalde" cümlesiyle uzaklardan gelişini de kestirebiliyorum...

akıldan geçenlerle, elinde olanlar birbirini tutmayınca, elinden bir şey gelemiyor insanın... diyeceklerim de birbirine benzer, yuvarlanıp gidiyor işte...

bazen insan cidden elinden bir şey gelmemesinden değil, elinden gelenleri yapabileceken işi daha da zora sokma korkusundan durur öyle...  denemeden bilemeyeceği şeyleri, baştan denemişcesine yorumlar..

bakarsın basit diyeceğin şeyler, bir iyileşimin ilk anları olur...