bir sabah uyandım

bir sabah uyandım ve tüm nefesimin içimden çekildiğini hissettim… bunun bir anlamı olmalıydı… söyledikleri mi ? hiç bir şey olmamış gibi hayatına devam etmek isteyişleri mi? her ikisi de ya da bir çoğu daha yanında…. bilemedim şimdi hangileri olduğunu...

bir alarm çaldı ve uyandım uykumdan…. ertelenecek bir tarafı yoktu bunun… fazlasıyla geç kalınmıştı ve yeni anlıyordum günler, haftalar önce ne olacağımızı… uyanmak için bir geç kalmışlık vardı sadece.. onun idrakı da yalandan yaşanan günlerin ardından oldu...


"ben öyle demedim, şöyle dedim" demek, "grameri iyi kullanamadım aslında, virgülleri, ünlemleri şöyle sıralamak istedim de pek beceremedim" demek bazen… hangisi önce, hangisi sonra, hangisini yüklüyoruz, hangisine bağlacız büyük analizler sonrası çözüyoruz…. kendimize göre elbet...

sonuçta gittiği yer belli cümlenin..."bittik biz, sağlık olsun..."

kendimize derdimiz en büyükken bir de başkalarının karın ağrılarını çekmek istemiyoruz… bir set geliyor, koyuyor kendini ikimiz arasına… birbirimizi en iyi anlamaya çalışacağımız zamanda koca duvarlarımızdan duyamıyor, göremiyoruz birbirimizi.. aşmaya çalışırken de üzerimize yıkılıyor, uyanıyoruz… işte tam da o sıra ertelenmeyecek bir şeyler olduğunu, çoktan uyanmamız gerektiğini anlıyoruz..

bazen, afrikanın bir bozkırında bir kelebek bir kanat çırpar… aynı gecenin 3'ünde midene bir haller olur.. ikisi de aynı bokun laciverdi..

adı farklı sadece...