umutsuzluk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
umutsuzluk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

hayat bazen çok şizofrenik



sığınacak bir liman arıyor insan hep.. sarsılarak sağa sola çarptığı hengamelerinden gizlenecek o saklı kıyıyı arıyor... en dostane, en sıcak, en duygu yüklü kıyısına ulaşmak için çabalıyor durmadan... konuşmak için henüz çok erken denilebilecek şeylerin, seni geveze yapıp, içinde ne var ne yoksa haykırma isteği uyandırmasına şaşırıyor an be an. sonu mutlak delilik işte.

kendimizi baskılamaktan, bir yerlerimiz şişecek sonunda. bir şeyi öyle değilmiş gibi, yaşanmamış gibi düşünmekten, görebildiğimiz, hissedebildiğimiz her şeyi atlamaktan, yok saymaktan pili tüketivereceğiz.

insan, içinden geçenleri baskılayarak, dilinin süzgecinden geçirerek, yaşadıklarını hatırlamamaya çalışarak nereye varabileceğini hiç bir zaman bilememiştir.. bu büyük bir sorun ve büyük bir kendini üzme durumudur. huzur bulma yolunda, akla gelen en sakin çözümlere hep ihtiyacımız olmak zorunda. akıl sağlığımızı başka türlü ayaklar altından çekemeyeceğiz yoksa.

anlatması uzun sürer, en iyisi dinlemek..

kayıplarımıza son kez ne zaman dokunduk, onları son kez sevebildiğimizi ne zaman söyleyebildik? ne zaman onlarsız gerçekten kıymetsiz olduğumuzu hissettik? bunu söyleyebilecek cesaretimiz, zamanımız veya şansımız var mıydı?

hayat bu zamanlar mı zor sadece? ne zaman tereyağından kıl çeker gibi bize kolay gelecek? kaldı ki, bunun da bir cevabı yok.

belki de insanın, büyük kayıplar yaşadıktan sonra, sımsıkı tutunduğunu sandığı şeyler, avucundan kayıp gidiyordur. kıymetini bildiği halde, önüne geçemiyordur pek çok şeyin..

hepsi kendi akıl sağlığımız için değil mi? kararlar vermek, gitmek, durmak, mücadele etmek ya da pes etmek. bizden bağımsız gelişen çok az şey var ama bu onlardan biri değil biliyoruz.



mutsuzluk bizim bir alışkanlığımız gibi, değil mi? olmazsa olmazımız, aksi olursa bizi büyük afallatacak yegâne şey... mutlu insan mutsuz etmez ama dursun kenarda, elimizin altında. lâzım olur elbet...

kendimiz için iyi olanı yapmaya çalışmadan, bunun başka yolu olmadığına karar verirsek, hayata ve ruhumuza yazık etmiş olmaz mıyız?

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...