tozlu heves rafları

hayatta bazen hiç bir amacının olmayışını, sadece heveslerinin içinde boğulduğunu düşünüyorum... tüm aklındakilere, tüm sevdiğin ya da sevdiğini sandığın her ne varsa herşeye, kucak dolusu bir sevgiyle yaklaştığını, sonra da kaldığı yerden, o kimi heveslerin çoktan tozlandığı rafına gittiğini düşünüyorum..

herşeyi aynı anda aynı tutku ve içtenlikle yapabilmek mümkün müdür gerçekten?! Bunun bir ara dinlenmesi, bir dur durak noktası, bir şeylerin (heves, tutku, istek vb) kırılma eşiği yok mudur acaba?

bir yolun başlangıcı

hazır edilmeyi bekleyen 100+ şarkı

bir kenara yazıp bıraktığım sözleri, kaybetsem zerresini hatırlamayacağımdan emin olduğum notaları ve bu kenara atma alışkanlıklarını -kimi zaman muhakkak bir mazeretler zincirinin eseri olsa da- bu sefer bir kenara bırakma evresindeyim...

eğer bu, yıllar sonra gelen heves rüzgarı değil ise, belki bir kaç kişiden daha da fazlasına da evimde neler döndüğünü :) gösterebileceğim sanırım...

ner'den, nasıl, kimle, ne ile bulmacasının içinde, önce kendi üzerime düşenleri sıralayıp, ardından puzzle'ın elimizde olan ama bir türlü yerleştirmeyi beceremediğimiz parçalarını tamamlayabilme maratonuna girmeyi plânlıyorum... teşekkür ederim... sana, bana, bize...