hayatın hızı ne enteresan… "sesine alışabilir miyim acaba" diye düşündüğüm bir kadının yokluğuna alışamayışımla, bu şaşkınlığın arasında hızlıca geçen bir 20 gün… böyle zamanlarda hayat, ne kadar kısa olduğunu üzerine basa basa bilmemizi ister gibi, elimizi çabuk tutmamızı salık veriyor sanki…
bu ev, bu ses, uzun zamandır hatrımda ama birden uçmuş gibi, içimde bir yerlerde hep saklı gibi bana kendini hatırlatma çabasında… evet şimdi hatırlıyorum… sen benim için uzunca bir zaman bekledin ve ben dogdum bir zaman sonra tam da doğdugun gün.. hayat güzel.. sen de bir o kadar ruhsun bana…
bu ev, bu ses, uzun zamandır hatrımda ama birden uçmuş gibi, içimde bir yerlerde hep saklı gibi bana kendini hatırlatma çabasında… evet şimdi hatırlıyorum… sen benim için uzunca bir zaman bekledin ve ben dogdum bir zaman sonra tam da doğdugun gün.. hayat güzel.. sen de bir o kadar ruhsun bana…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder